Önce veranda da içtiğim şaraplara kızdılar
Sonra salonumda yaptığım tangolara

Tango aşktır.

Aşklarıma da karıştılar.

Bol yıldızlı bir gecede

Çam ağaçlarının kuytusunda

Bir erkekle öpüştüm

Bizi ele veren ateşböcekleri miydi

Yoksa çekirgeler miydi

Bilinmez

Ama öpüştüğüm duyulunca sessiz bir feryad kopardılar

Bağırsalar, küfür etseler, saçlarımdan sürükleseler

Bu kadar şiddetli olmazdı.

Manyetik bir akımdı sanki yarattıkları

Beni bağnazlıklarının küflü,n rutubetli, ağrılı köşelerine çekiyordu hızla.

Öyle kuvvetliydiki rüzgarları

Saçlarımı köklerinden çıkarıyor,
Kulaklarımdan girip beynimin her girintisini kum taneleriyle dolduruyordu.

Bahçemdeki köpek yavrularını kovdular

Duvarlarıma balyozlar indirdiler

Çiçeklerimi zehirledier, otlarımı sarattılar.

Yıkıntılarımın arasına bir kuyu koydular

İçinden eller çıktı

Bir sürü...

Bütün bu elleri tanıdım

A,H,F...'ydi ve daha niceleri onlar!

Boynuma, saçlarıma, belime, bileklerime

Bir yılan gibi boğdular beni

Ölmedim.

Kaba saba bir el daha çıktı kuyunun içinden

Derisi çatlamış

Belliki bu eller hiç fırça tutmamış

Kir dolu tırnaklar simsiyah olmuş

Leş gibi bir koku; ama çıkaramıyorum

Benim dünyama ait değil bu pis koku

Öyle iri ellerki bunlar

Bir devin ellerine hiç benzemiyor

Ancak küçük gövdeli adamların

Gölgelerinden büyük elleri var bunların

Tek gözümle görebildiğim gökyüzünü de
Çekip alıyor sol gözümden

Kocaman bir el...

Korkutuyor beni düşlerimde gördüklerimden daha çok!

Sessizce kopardıkları feryad bulutlar gibi büyüyyor başımda

Sessizin uğultusu sona doğru bütün sesleri bastırıyor tek başına

Sadece onun istediği notalar çalarken

Çığlık atamıyorum ben

Bir el gırtlağıma oturmuş

Bir el ses tellerimi eziyor

Toprak mı ayağımın altında kayan

Yoksa sürüklüyorlar mı beni

Bir atın arkasına bağlanmış cariye gibi?

Öyle bir iştahla çekiyorlarki

Açılan topraktan kıvılcımlar yükseliyor

Solucanlar kavruluyor

Kuyunun ağzına geldiğimizde

Kadınlığımdan aldığım güçle direniyorum son kez

Kuyunun dibi derin bir boşluk,

En kara geceden daha kara

Biliyorum,

Bu eller önce buruşturana kadar tenimin tadına varacak

Sonra derimi yüzüpbeni parçalayacak

Gözlerimi çıkarıp ters gömecekler

Bahçemin sararan otları arasına

Her bir elin payına bir gözyaşı düşecek

Yüzülen derimden.

Paramparça olmuş bedenimi leş kargalarına yedirecekler.

Onca eziyetten hırpalanan ruhumu

Bu bahçeye korkuluk yapacaklar

İsa gibi ir daha doğma şansım da olmayacak

Bir daha şansım olmayacak..!

Bir daha ben olmayacağım

Bizi var edemeyecekler

Sana diyorum!

Uyan artık, aç şu bakır renkli gözlerini!

Sen sağır değilsin.

Sakın özenme kulaklarını kesmeye.

Dişiliğini doya doya yaşa

Yoksa bu eller

Senin de en büyük felaketin olacak.