Ekimlerden bir gün

Bir sonbahar akşamıydı. Deniz her zamankinden donuk görünüyordu. Sessizliği dinledim. Kafamda, yaz akşamlarındaki insansız avluyu canlandırarak, kimsenin buralardan gitmediğine inandırmaya çalıştım kendimi; ama olmadı. Balkondan görünen, şu karşıdaki, turuncu ışıklarla aydınlatılmış sokağa bakınca, nasıl da içim boşalmıştı. Bunu unutmam mümkün değil.

Mihail'e Mektup

Sevgili Mihail,

sana haksızlık etmişim. Bundan sonra Karadeniz'e her baktığımda seni hatırlayacağım ve içimde hep seni bulma arzusu olacak. Daha doğrusu senden arta kalanları... Adrian'a Odesa'dan mektuplar atacağım. "Mihail evine döndü Adrian. Çabuk gel." yazacağım bu mektuplara. Ah Mihail... Arkadaşlığın en büyük erdemlerinbi içinde barındıran insan, sen yalnızlık nedir bilir misin? Yalnız insanların, mutsuzluğuna noktayı koyan biri, kendi varlığı ile dopdoluyken yalnız olabilir mi? Adrian, sana sahip olduğu için şanslıymış. Benim de bir Mihail'im var sayılır. Onunla dopdolu olma düşüncesi, gözyaşlarıma sebep oluyor.

Mihail, sen kalbinde taşıdığın erdemlerle ve saçlarındaki bitlerle, şu fakirliğinin gölgesinde büyüttüğün bilgeliğinle ve yaşamdaki talihsizliğinle, beni hüzne boğan tek adamsın.

23/06/2012, Cumartesi, 22:18